"Smierć" w liczbie mnogiej brzmi niezręcznie. "Coraz lepsze" jałowe określenie jakości, bezbarwne. "Był dla nas śliną która zaraża snem o więzieniu" zbyt skomplikowane wyrażenie metaforyczne. "Mówił że wiersze widzi i gdy oślepnie" pomieszanie metafory z wyrażeniem neutralnym. "Będzie bardzo smutno" infantylne i powierzchowne ujęcie emocji. "Szum fal wiatru" pretensjonalne i przekombinowane. Wskazówka: "fale wiatru". "Westchnienia kochanków": subtelniej: "słychać kochanków". "Pytając dokąd zmierzamy szukał naszych stóp" nonsens z pretensjami do przenośni. "Z czasem pokochałam go jak własne dziecko" o swoich rzeczach nie mówi się "własne". "Nastąpiło u źródła znajomości" czemu nie zakomunikować tego normalnie, czyli "na początku"? "Więc nie mogę przejść i wobec ciebie obojętnie" dałbym "obok ciebie". "Wybaczam tej która jeszcze wczoraj" niepotrzebne doprecyzowanie. Wystarczy "wybaczam tej która wczoraj".

Wybacz – bezsenność