Czy to nie powinno być jednak „pejczem w plecy” albo „pejczem po plecach”. Obecnie robi się z tego pewne dziwactwo, bo obecne zestawienie frazeologiczne raczej wskazywałoby, że ruchy pejczem powodują powalenie pleców, zapewne na ziemię, a nie uderzenie w plecy.

Jeśli pierwsza zwrotka kończy się znakiem zapytania, a druga zaczyna od słowa „kiedy”, to automatycznie drugą czyta się jako pytanie. Oczywiście można to rozwikłać, ale przy odrobinie szczęścia czytelniczego następuje to dopiero pod koniec drugiego wersu, a przy braku - dopiero na końcu zwrotki. Czy warto wpuszczać czytającego w takie maliny?

Jak maratończycy się już spalą, to zazdrościć nie będą. Czy właściwa jest ta nielogiczność tekstu?



Dwa spójniki z tego samego rejonu semantycznego (czas) trochę jednak brzmi słabo, skoro można pójść inaczej.


No i, w zasadzie ciekawe jest to zdanie prowadzone do utraty tchu w pierwszej zwrotce. Szkoda, że tego efektu nie ma w drugiej - przy maratończykach.