jeśli umiera przyjaźń – nie była przyjaźnią.
prawdziwa trwa, choć nici potarga wichura.
ta się skończyła dziwnie, ścisnęła za gardło,
zdławiła i odeszła, jak cienie na murach.
 
gdy jednak powracała pamięcią wyprawy,
bo wiele ważnych tropów nazwała na mapie,
i w mowie wyznaczyła wyrazy, z nich – frazy,
a nigdy nie na serio, bo zawsze w zabawie.
 
i było tak, że szkoda, bo daliśmy sobie
odebrać, udaremnić sto lat w dobrym bycie.
co komu, powiedz, komu po naszej żałobie?
przyjaciel winien przetrwać nawet poza życie.
 
odchodzi się znienacka, a zawsze od siebie.
o zmarłych –  tylko dobrze, i były przemowy.
słuchałeś ich, wiem dobrze, że dziś to już w niebie.
na wszystko, co się stało – spokojnie gotowy.
 
***
 
dziś będą mi się śniły wakacje nad morzem,
biwaki pod namiotem, kolacje przy świecach,
nadzieja, że nie może już nigdy być gorzej.
i pstrągi, ostrowite, i mylof, i rzeka.
 
 
 
31.08.2018.