Nie pamiętam tego, co chcę pamiętać, a to, o czym chcę zapomnieć, wciąż do mnie wraca.
 

 (Paula Hawkins – Zapisane w wodzie)

 
Odkąd wie, zaszywa się w kątach i tam płacze,
co z oczu, to z myśli – woli, żeby nie widziała
jego słabości, jeszcze nie.
 
*
 
Przyzwyczaja się do nagłych zmian pogody, chociaż
one nie mają nic wspólnego z uczuciem – niepokoju
nie da się przepędzić na cztery wiatry, jest zbyt
mocno zakorzeniony w kolejnych wersach.
I vice versa – kiedy nikt nie widzi,
 
płacze. Nadal
 
boi się burzy, ale Cisza Niniego Rosso poraża ją bardziej.
 
*
 
Obrazy, które pielęgnuje w sobie, oddają ciepło
jego oczu – wystarczy tylko spojrzeć pod
odpowiednim kątem.