Moje dni

- na motywach Jonasza Kofty „Popołudnie”

witaj miło
mówisz dziwnie nieustannie:
„że sam siedzisz tu bez mnie w takim stanie”
a ja pędzę ten jarzębiak
i ten dymek tanim braniem
podejmuję czyjeś strofki
witaj miło – bo bez ciebie to najtaniej
a mieliśmy zdążyć przecież
jak w odbiciu ty widziałaś
jak we lustrze sama kiedyś
sama sobie obiecałaś
że spotkało mnie zdziwienie
(wiem, mamroczę i się pienię)
że spotkało mnie zdziwienie
całkiem dostateczne i
to był tak fatalny grudzień
mam w pokorze grudnia dni

szlus, wystarczy wspomnieć z lekka – szlus, jarzębiak
a ja siedzę w jarzębiaku 
już nie tylko po weekendach
mam w pokorze moją pracę
ty się ciągle w nocy pętasz
mówisz dziwnie nieustannie:
„że sam siedzisz tu bez mnie w takim stanie”
wiem mamroczę i powtarzam:
„a ja pędzę ten jarzębiak
i ten dymek tanim braniem”
tanim braniem, a fatalne oczy twoje
są dolegliwością lekką
(nie chcesz zostać – tak kochanie)
było miło – wiesz jak było
całkiem wiarygodnie i
to był tak fatalny grudzień
mam w pokorze grudnia dni

więc doszedłem dziś do baru 
a gdy szedłem było pusto tak bez ciebie
poza jedną ławką w parku
dziś siedliśmy jedną parą
jedną parą obok siebie
obok siebie zakochaną
szlus, przestałem myśleć tobą
szlus, przeczułem że to koniec
że ty miłość jak należy
już mnie nigdy nie dogonisz
że ja głupiec, że w ten sposób
oczy na mnie nie patrzyły
że nie mądry zdarzeń losu
sam zamknąłem zdarzeń drzwi
to był tak fatalny grudzień
mam w pokorze grudnia dni
to był tak fatalny grudzień

mą miłością byłaś ty

16 października, 2018