Kobiety widzą świat prostszym. Tekst jest zrozumiały i emocjonalnie prawdziwy. Miałbym jednak uwagi: "z godziny na godzinę" to jednak wypełniacz.

"Staję się tęczą zanikającą w słoneczny dzień." - Wiadomo, jaka jest tęcza, więc po co o zanikaniu i słonecznym dniu. Widziałbym to raczej tak: "Staję się tęczą, bo zanikam w słoneczny dzień" albo "Zanikam w słoneczny dzień. Czy jestem tęczą?" Wtedy nie widać zbędnych dopowiedzeń.

I jakby brak przecinków, ale to może specjalnie. Ogólnie jednak nieźle.

fajny, eteryczny klimat, podoba mi się, mam jedną, małą uwagę :



ziewanie na myśl o rozłące jest wg mnie mało przekonujące, odbieram to tak, jakby było Podmiotowi wszystko jedno, jakby był wręcz znudzony, a to nie o to chyba chodziło, prawda ?
więc zamiast: ziewam, może: drżę ? albo niepokoję się ? drętwieję ? martwieję ?
Pozdrawiam

Wodniczko, Twoje wiersze powinny odnaleźć się w niezwykle pięknie oprawionym tomiku Zasługują na to, a znajdą się i tacy co będą chcieli je czytać. Bo poezja nie zawsze musi być pisana wyszukanymi słowami, nadzwyczajnymi metaforami. Rolą poezji jest trafienie do ludzkich dusz, pokazanie , że mogą być inne, piękne, wrażliwe... a w Twojej poezji jest bardzo wiele wrażliwości, tej właśnie niewyszukanej, ale bardzo prawdziwej
A ja takie wiersze przygarniam do serca, bo dzięki nim świat jest piękniejszy
Pozdrawiam cieplutko