Po co pisać, jak można posłuchać. Ten opis nic nie wnosi ani do muzyki, ani literatury. Formalnie, to miałbym takie uwagi, że w wyrażeniach "tupią krokami" i "powiek mrużąc" następuje powielenie informacji. Niektóre komunikaty wątpliwe logicznie: "blask z każdą chwilą głośniej śpiewa barwami tonów", "fagot lustrami rosy jakby mrokiem pogardzał". Są to dla mnie koszmarne figury.

A z drugiej strony magiczne usprawiedliwienie: bo poeta tak usłyszał

Dla mnie to bardzo dobry wiersz i nie zgadzam się z poprzednim komentarzem, bo skoro po co pisać jak można posłuchać, to może po co pisać jak już wszystko zostało napisane? A wracając do Twojego wiersza to przedstawiłeś w nim taki początek życia, harmonii, piękna, ja czuję tą muzykę i nasuwa się u mnie skojarzenie: na początku był chaos, potem wszystko zaczęło się układać w tony, dźwięki powstała muzyka, a z niej cała reszta.
No trochę mnie poniosło, ale... gratuluje wiersza.

Pozdrawiam