Arkady, to chyba obraz człowieka, który nie potrafi zebrać się do kupy.
Rozdrabnia się na drobne, szuka wiatru w polu, siebie, ta,m gdzie go nie ma.
To o ludziach, którzy się pogubili.
Czasem myśląc, że wiedzą kim są, tak naprawdę nie mają o tym pojęcia.

Gęsty teksty, ale można go rozkminić.
Wszak wiersze nie powinny być zagadkami, a czymś, co zapładnia umysł do poszukiwań w ramach pewnych kanonów - mam na myśli logikę i jakieś zwięzłe myślenie, które z kolei naprowadzi czytacza na odpowiedni trop.

I coś jeszcze przychodzi mi na myśl: postawienie na swoim, z dużej litery

Dobry wiersz