Już mrok rozwiesza lampki na niebie,

ciszę stopniowo w ulice wlewa,

rządy przejmuje spokój, u ciebie,

u mnie, otwiera serce kęs chleba.

Już na choince skrzydłem szeleści

tchnięty energią srebrzysty anioł,

dobrą nowinę pragnie obwieścić,

gdy ożywiony w trąbkę raz zadął.

Już kość niezgody z wolna zamiera,

żadna się z gniewu pięść nie zaciska,

rodzi się Miłość, wielka od teraz

pociecha, ludziom na zawsze bliska.