TEN ŚMIERTELNY

Przypowieść o opiekunie dla zwierząt

Do czego przyrównam królestwo Boże? do czego może być przyrównane? Oto królestwo Boże jest jak człowiek, który oddał ukochane swe zwierzęta, pod opiekę opiekuna. I wypisał listę obowiązków jego, aby dbał o nie, karmił je i poił; oraz sporządził zakazy, aby nie bił ich, nie dręczył i nie znęcał się. Po czym też odjechał nazad.

A opiekun ten zaczął ściśle wszystkiego przestrzegać; i wyprowadzał psa o godzinie, której mu nakazano i głaskał kota tyle czasu napisane miał. Ponieważ jednak nie kochał zwierząt, a wszystkiego starał się przestrzegać bardzo skrupulatnie, były mu owe zalecenia ciężarem wielkim, którego nie potrafił unieść. I znienawidził zwierzęta dane mu pod opiekę, że musi tyle pracy wykonywać przy nich.

A zakaz dręczenia ich wzbudził w nim pragnienie, aby dokuczać im. I przestrzegał zaleceń ku szkodzie zwierząt, tak że kota łapał i na siłę głaskał, a psa wyprowadzał nawet gdy chory i na gwałt ciągnął go, gdy nie miał pies siły.

A gdy wrócił właściciel zwierząt, zobaczył, że w złym stanie były i zrozumiał co się było stało. Przeto zwolnił opiekuna, który się był spodziewał nagrody i zatrudnił innego. A gdy ten zapytał go: Co mam zasię czynić? Jakie nakazy wobec nich, dajesz mi?

Odpowiedział właściciel mówiąc: Nic nie nakazuję ci, jeno bądź miłośnikiem zwierząt. Wszystkie bowiem nakazy, które dałem poprzednio, streszczają się w tym jednym: Będziesz kochał zwierzęta.

Bo gdy będziesz miłośnikiem zwierząt, nie będziesz bił ich bez potrzeby, lecz jedynie lekko i z miłości, karcić ich będziesz. Ani gdy będziesz je miłował, nie pozostawisz ich głodnymi i spragnionymi; i będziesz je głaskał i bawił się z nimi, a nie będzie dla ciebie to trudne zalecenie. Bo z przyjemnością wszystko będziesz robił – gdy będziesz kochał zwierzęta. Kto bowiem je miłuje, sam z siebie czyni to wszystko.

Jeśli możecie zrozumieć, zrozumcie.

[KONIEC]