TEN ŚMIERTELNY

W co wierzę i nie wierzę

Niewierze w wirusy – nigdy ich nie widziałem,

i dobrze się składa, bo i w witaminy nie wierzę,

Wierzyć w te bzdury – nie chcę i nigdy nie chciałem!

I nie, nie wierzę w zdrowe żywienie,

ani, w to, że to co wkładasz do pyska,

ma jakieś znaczenie

– gdy pysk!

W co więc wierzę?

W to co mówię – wierzę, w to co czuję,

co ducha mego porusza, daje siłę żyć!

Jest powodem by być! – i wstawać z rana!

W to co ma jakieś znaczenie!

W to wierzę! co moc – nie brzemię!

Co siła! Potęga! Nie mięśni, nie materii,

– lecz ducha!

W Ducha wierzę, w anioła,

w istnienie diabła, szatana i potwora.

W wojnę potęg i sił,

i w to, że jestem żołnierzem, że mam obowiązek by być.

Że jest o co walczyć

i że walczyć trzeba,

że nikt kto nie walczy, nie idzie do nieba.

Nie wierze w zdrowie,

ni szpital, historię, fizykę, edukacje,

globalne ocieplenie, naukę i arystokracje!

Ni to co mówią media z ekranu,

ni brednie na uniwersytecie

ni to, że uderzonym należy bronić się przecie,

a nie nadstawiać policzek drugi.

W co więc wierze? w co wierzę?

Wierzę, że jeden człowiek może pobić tysiące!

dwóch dziesiątki tysięcy, przepędzić od siebie!

Nie, nie w karabin i czołg wierzę,

lecz oślą szczękę,

co ją wziął Samson i zaspokoił pragnienie.

W to wierzę!

w to co moc – nie brzemię!

I w kataklizmy nie wierzę, nie boję;

wierzę, że spać należy podczas sztormu

– i gdy łódź tonie!

Że człowiek może największą górę,

słowem swym rzucać w morze – ilekroć zechce;

i stąpać po wodzie – kiedy czekać mu się nie chce!

Nie wierzę, w co nudne i małe,

i nikt mi nie udowodni, że życie jest tylko ciałem!