Witaj Silvus w Nowym Roku! Dziękuję za odwiedziny i dobre słowo. Chętnie od razu odpowiedziałabym na Twoje pytania, ale zaczekam jeszcze chwilę Ciekawa jestem bowiem interpretacji innych Czytelników.

Pozdrawiam Cię również serdecznie,

Czarna

Witaj Mike, dziękuję że wpadłeś i podzieliłeś się swoimi odczuciami. To dla mnie bardzo cenne. Cieszę się niezmiernie, że dostrzegasz tu piękno, mimo że ''nienazwane''. Piękne jest bowiem to, co próbowałam w wierszu zawrzeć, a mianowicie to jak ewoluuje moje małżeństwo. Z dnia na dzień jest to bowiem, coraz lepsza relacja. Jakby dojrzalsza. W zasadzie, jak dotąd nie przytrafiło mi się nic lepszego Mój mąż mówi, że na wierszach zna się tyle, co na lepieniu pierogów, ale Cholera się wzruszyła


Pozdrawiam Cię serdecznie i do następnego

Czarna

Od początku w wierszu była mowa o okręgach Cieszy mnie Twoja chęć interpretacji moich przemyśleń. Bardzo to miłe.
Jeśli o egoistów pytasz, to tak właśnie widzę ludzi, w tym i samą siebie sprzed lat, którzy nie zwracają uwagi na potrzeby, inny sposób myślenia, odczuwania swojej drugiej połówki. Manifestują tylko ja, ja ja, ja... podniesionym głosem, co charakterystyczne jest właśnie dla początków związku, kiedy to dwa światy zderzają się z sobą.


Pozdrawiam Cię,

Czarna

O! Czyżby ślub i nowy rozdział? Ale łzy? i egoizm? Rozwód???


Złote okręgi- no obrączki aureole?

Nowy rozdział, nowe życie.
No ta trzecia bardzo hermetyczna. Może jakieś koło ratunkowe?

No mnie tak pasuje jakaś zgoda, wybaczenie i nie potrzeba odwołania wyżej, a te złote okręgi to doskonalsza postać małżeństwa. Ale może idę w matrix

Dziękuję, teraz już wiem.

Ładnie to wyszło. Krążysz wokół tematu prawie go dotykając... prawie Życzę ci tak prawie 40 lat w zgodzie, no mogą być nawet złote gody. Czasem wystarczą drobne ustępstwa, stary praktyk to mówi. Powodzenia.