tragedia, nie podoba mi sie, oklepane i bez wrazliwosci to to


6.6 Komentarz powinien być tak rozbudowany, aby autor domyślił się, co przeszkadzało lub podobało się komentującemu.

przyp. EF

Aintone, tragedią jest raczej przelewanie swoich frustracji(być może związanych z brakiem odzewu w swoich utworach lub z niemożnością poradzenia sobie z ich krytyką) na osoby trzecie. Przykro mi, że Twoja twórczość nie idzie w kierunku, w którym byś sobie życzył. Niemniej jednak dziękuję za odwiedziny, szkoda tylko, że nie podałeś konkretnych przykładów na słabość powyższego wiersza, bardzo cenię sobie konstruktywną krytykę i ludzi, którzy chcą pomóc mi pisać coraz lepiej. Od początku mojej obecności na portalu, bardzo wiele się nauczyłam. Za co serdecznie dziękuję znajomym z PP, z którymi miałam możliwość spotkać się pod ich lub moimi tekstami. Niestety, ze względu iż nie wskazujesz mi na konkretne elementy wymagające poprawy, ani nie uzasadniasz swojej opinii, traktuję ją jak zwykły hejt. A wszyscy wiemy, z czego bierze się potrzeba hejtowania. Od dłuższego czasu mam również w zamyśle co nieco o tym napisać. Ze względu na wykształcenie jakie posiadam, od dawna fascynuje mnie psychika osób niezadowolonych ze swojej sytuacji osobistej, zawodowej, finansowej, które zrobią wszystko, aby i innym żyło się gorzej. Bardzo tym ludziom współczuję. Ich życie musi być bowiem strasznie smutne.

Antoni, dziękuję za odwiedziny i również Twoją bardzo ciekawą interpretację. Dlatego uważam, że wiersze są jak najbardziej również i dla Ciebie. Ja na portalu mierzę się ostatnio z gatunkami, które wcześniej nawet mi się nie śniły. A zauważam, że czasem jakaś historia z dreszczykiem mi się spodoba, czy erotyk Grunt to być otwartym, tak myślę.
Przyznam jednak szczerze, że pisząc ten wiersz, nie miałam pojęcia ile różnych znaczeń będzie można tu odnaleźć. Poezja jest jednak niesamowita!

Pozdrawiam serdecznie,
Czarna

Dziękuję Mileno za odwiedziny i komentarz. Każdą uwagę staram się brać do serca i jeśli to tylko możliwe udoskonalać w następnych tekstach. Mój zamysł był inny, niż ten o którym piszesz. Ale jak wiadomo, interpretacji mogą być setki. Miałam tu na myśli dzieci, głównie te porzucone, niechciane, nad którymi się ktoś znęca. Dla jednych mogą być balastem, problemem, a nawet zwykłym śmieciem. Diabeł gardzący bogactwem to właśnie osoba, nie doceniająca skarbu jaki się jej przytrafił. Dla kogo innego, te same dzieci, będą największym cudem, darem, sensem życia. Wierzę mocno, że jak najwięcej spośród tych niewinnych istot, porzuconych gdzieś na pastwę losu, znajdzie jednak kochającą rodzinę.

Pozdrawiam,
Czarna

Fajnie Cię gościć, Berele. Miło mi, że dostrzegasz tu zagadnienia, wręcz filozoficzne jeśli o mnie chodzi, uważam, że diabeł z całą pewnością bogactwo jako mamonę, kocha ponad wszystko. Jednakże ja używając bogactwa jako synonimu posiadania potomstwa chciałam właśnie pokazać, że ten sam diabeł (który w tym przypadku zawładnął duszą rodziców będących w stanie krzywdzić własne dzieci) wyrzeka się tego bogactwa. Przyjęłam bowiem, że bogactwo to dzieci. Szczęśliwy dom. Pełna rodzina. Co dla wielu ludzi jest nieosiągalnym marzeniem.

Pozdrawiam,
Czarna

Slavku, bardzo dziękuję za odwiedziny i podzielenie się swoimi spostrzeżeniami. Wszystkie są mnie bardzo cenne. Niesamowite jest dla mnie to, że każdy z Was odnajduje tu ciągle coś nowego i innego. Fajnie. Starałam się właśnie, by ostateczny wydźwięk był raczej pozytywny. Nadzieja górą

Pozdrawiam Cię,
Czarna