chwila westchnienia, wszystko minęło
chmury rozstąpiły się i ukazały niebo
tam dalej ciemna kępka się po niebie toczy
zdmuchnę ją... obym w nią nie wskoczył

czym bliżej tym większa się buduje
pewnie podchodzę i dmucham co sił
dmucham, dmucham i nie dzieje się nic
już ze smutku napływają do oczu łzy

Nie dam rady myślę ale głos się niesie
zdezorientowany robię kroki przed siebie
nie wiadomo jak moje myśli wciąż słychać
myślę o tym że ta chmurka nagle znika

nie ostała się kula nieszczęścia więcej
już się cieszę i zacieram ze szczęścia ręce
nagle poranna bryza przez okno mnie wzywa
a ja wstaję i widzę jej błękitne serce