Do Zgromadzenia Nowej Atlantydy -

(1 List archanielicy Parkseadii, Parkseadii odpowiedź na 1 i 2 list Euchariusza)

Bracia archaniołowie, 

Na pamiętaniu, że to, co jest na zgodzie, i to co jest, co ognie rozpala – a między przyjaciółmi jest siłą człowieka – tak jak zamożność zapalczywością – tak gniew roznieca kłótnie, pamiętajcie archaniołowie, że ogień gwałtowny, a krew wylana w nienawiści, ogień niczym iskra wznieci pochodnie – w ustach dwujęzycznych.

Przybyłam ja, Parkseadia, a pomsta nie pochowała winy, gdzież jest błazen, co odpuszcza grzechy, a pokutą mami marnym ciałem by powiedzieć, a On twierdzi, że krew wybawia, przeto nie wierzcie temu nauczaniu, gwałtowny ogień, gwałtowna krew – a jedno i drugie dwujęzyczne, pośród wzmagania.

Są pomiędzy nami złe języki – i ani bym zagubiła życie – a jest trzeci język – co nieszczęściem jest Myśli Pierwszego, nieszczęściem na naszą tułaczkę  - a któż uczynił, że jest potęgą domu… i potęgą Myśli?

I powiedział Pierwszy: jeno gniew rosnąć będzie, a w zamożności gniew mój potęgą, i powiem trzecim językiem pośród wzmagania, a drugie dwujęzyczne nie pochodzić będą z ust twoich, jestem ten co tobie uczynił tułaczkę żony i ją oddaliłem od męża, od łoża - i oddaliłem kochających w domach możnych i bogobojnych.

Bracia archaniołowie, nie pozbawiajmy siebie owoców naszego trudu pośród śmiertelnych, bądźmy tym, co Syn powiedział: a królestwo moje nie pochodzi z tego świata, gdyby królestwo moje było z tego świata, aniołowie moi byliby za mną, czyż nam, archaniołom przystoi inaczej?  Powiedźcie, czy jest przeciwność przeciwko Trzeciemu – a jest On jak siniec , jak rózgi, jest jak łamanie kości – ktoś zapyta – kości Ogrodu Raju – czyż Trzeci łamie kość?  Tak! - więc nadstawiajcie uszu, bo Trzeci wciąż  przemawia, a wielu padło, gdy Trzeci przemawiał, więc uwalniajcie uszy i nie zostawiajcie w spoczynku swe języki, dwujęzyczne. 

Tak Pierwszy uczynił, aby stworzenie chadzało dwujęzycznie, ale uczynił także, aby Trzeci był zasłonięty i aby kość, i aby miecz i tyle co trzeci język przemawiał – a Trzeci by nie dźwigał jarzma dwujęzyczności, ale by wiązał pętami językiem Pierwszego. Tak więc wam mówię, jarzmo Trzeciego jest żelazne, a pęta języka Pierwszego ponad nim, są pęta z brązu, ale są ze złota – i czyż nie milczy tedy język każdego, kiedy Pierwszy swoim Trzecim przemawia. 

Zważajcie przeto, bracia archaniołowi, bo Trzeci wciąż gotuje wam zasadzkę, nie na w pół wyścieloną światłem, nie na wpół wyścieloną ciemnością, ale panterą co porzuca śmierć i niczym lew rozszarpuje płomienie  menory Brahmana -  a nie wygaszonym pozostanie kandelabr Galaktyki – jako pantera i jako lew pozostaną w tygrysie, i nie straszna wtedy jest śmierć, zaś Szeol zaśpiewa psalm o wygaszeniu, i o cienistym przestworzu wagi i ciężarków materii. Jak mocny był wąż w Ogrodzie Raju, jak tron spowiedzią Pierwszego będzie oznaczony, jak Trzeci przechodzi w tygrysa  - tak płodem ziemi będzie niewiasta – jako ta, co oblecze i pochwyci Głosiciela piękno, nie szukajcie więc zasadzki niewiasty, nie szukajcie zasuw na drzwiach, i klucza nie szukajcie, gdyż śpiewa brama otwarta – i przemawiać będzie Trzeci: „Nie potknę siebie pośród świeczników i nie wypowiem zasadzki i będzie tak, abym siebie nie potkną pośród gawiedzi”. Tak i zapłonie pamięć – a błagać będzie Szeol. Jedno jest przymierze dnia i nocy, jedno jest przymierze światła i ciemności, jeden jest Głosiciel.

Pozostaję z głębokim szacunkiem 

do Zgromadzenia Nowej Atlantydy,

Archanielica Parkseadia