I znów mamy smutne klimaty, ale takie jest życie.
Czasem w innej osobie przejrzymy się jak w lustrze i ujrzymy tam pustkę...
Czasem nie znamy się do końca.

Niewesołe jest życie bohaterki.
Łzy nie mogą być jedynym towarzyszem, trza je pędzić w czorty.
Szukać pozytywu nawet tam, gdzie go nie ma.

Końcówka dobitnie świadczy o niespełnieniu.
Coś blokuje, coś nie pozwala iść naprzód.

A przecież miłość drugiego człowieka jest w stanie uleczyć wszystko

Hej, CzarnoAnno

podoba mi się, jak zwykle. Co prawda trochę to przy krótkie, za mało, według mnie, dotykające uczuć, ale wyraziste.

Ten fragment przypomina mi mój tekst "Uśmiech":


Natomiast tu zrezygnowałbym z ostatniego słowa,

zamiast tego napisałbym: wpada w czerń.
Choć zapewne wiesz, że na wierszach to ja się nie znam.

Pozdrawiam.