zawsze gdy wczesnym grudniem
nie budzę się przy tobie
zastanawiam się jak będzie wyglądał marzec
bo przecież stamtąd pochodzisz
i w nim powinno być ci najbardziej do twarzy
 
możesz patrzeć nie patrząc
nie słyszeć słuchając
a ja i tak pomiędzy płatkami śniegu
zauroczony jakimś cygańskim zaklęciem
pobiegnę do ciebie i na schodach
gdy złapie mnie zadyszka
odetchnę na szybie ciepłą plamką
na której narysuję początek
taki który nie będzie miał końca
 
czy znasz coś lepszego od bycia ze sobą?
nawet wiatr musi mieć coś żeby pohulać
choćby była to sterta śmieci niesiona jego oddechem
więc i dla mnie pusta poduszka to za mało
 
kiedyś przebrnę przez zimę
i stanę przed twoimi drzwiami
zamknięte powiesz
zapukam raz jeszcze
/być może zmienisz odpowiedź/
a jeśli nie
poczekam do marca
może wtedy uda się drzwi na oścież zamknięte
otworzyć
i nawet nie zamknąć ich do końca