Oj, mocne, Szalonko.

Miłość bywa doświadczeniem tak samo pięknym jak trudnym. Stanom, o jakich mówisz, zawsze towarzyszą ekstrema. Albo wznoszą do nieba, albo zrzucają w piekło. Bardzo pięknie to nazywasz i chciałoby się dodać: Nikt nie dał mi tyle, ile ty zabrałeś.
Nic bym nie zmieniała, bo całość czyta mi się harmonijnie i spójnie. Dzięki, Szalonko. To wiersz, który niejednokrotnie sobie przypomnę, żeby zdefiniować lęk przed nieznanym. Ale także, kiedy będę chciała wypowiedzieć się na temat toksycznego związku. Serdeczności,

z.

pociengiel, przemyślę tą "pokerową" - ale jest właśnie taka, bo chodziło mi o zachowanie spokoju, pominięcie jej bardzo rozszerza możliwości interpretacji. A wymiotowania nie zmienię, bo tak właśnie ma być - między egzaltacją a turpizmem

Zolu, mam satysfakcję, bo poszłaś z interpretacją wytyczonym szlakiem, a to nie jest takie oczywiste.

Arkady, kopę lat! Tęskniłam Sytuacją się nie przejmuj, niech się podmiot liryczny martwi - ja tylko próbuję nazywać co widzę... Serdeczności

Bardzo Wam dziękuję za poczytanie
SzJ