cisza drga
niesie ukojenie w dłoniach
ugasi pragnienie wędrowca
spoczął w cieniu drzewa

 głucho tutaj
za oknami spaceruje cisza
włóczy się
ulicami betonowych kamieniczek

pustych bram

czuć zapach obsikanych ścian

w zakamarkach
pomiędzy klawiszami akordeonu
bawi się akordami

cisza której brak

lub jest tak mało
zawsze po niej

walka
bitwa

częściej burza
rwie liście drzewom

każe kłaść się trawie
gdy spokojny wiatr galopuje jak koń

sztormem na morzu

nastaje cisza
w głowie sztorm

myśli

 relaks muzyka na zewnątrz

wypełnia pustkę

 nirwana iluzją jest czy magią
ciszy nie ma

chwilowy spokój

regeneracja sił
przed walką
przed stresem

spotkanie z nią

chcę ujrzeć

w ciemnościach światło

 nadzieją przed jutrem
co boli kuje prawdą

usnę cicho
wiatr kołysze nas
ciasno ale dobrze nam