Na co najmniej sto litrów miłości
przypada sto zakładów w totolotka.
na moim podwórku w tanim sklepie
mogę kupić sobie deszcz.
pod spodem moja blada koleżanka zażywa,
czekolada mięknie.
a niebo otwarte od wpół do czwartej.
szkoda.

I mam dziwne przyzwyczajenia,
lubię patrzeć w twoje oczy, kiedy pada,
i leżąc na krawężniku opowiadać ci jak teraz wygląda świat.
a na ulicy mali chłopcy rozbijają sobie głowy,
przygotowując roztwory miłości chcą być lżejsi od ciężaru swoich ciał.

wiem, to nie twoja wina,
to ja.