Kalina

Słyszałem wczoraj w kalinie,

jak wiatr liśćmi szeptał Twe imię,

że ponoć boskie masz ciało,

że ma niedosyt, że mało.

Że piersi Twe pełne i jędrne,

że biodra kształtne, kołyszące.

Tak nad tym rozmyślałem,

mijały kolejne miesiące.

Gdy Cię o to pytałem,

prawdy mówić nie chciałaś,

twarz kolorem róży pąsowej

równo przyozdabiałaś.

Kalina ciągle szeptała,

aż cała wieś już huczała,

Tyś na długie godziny,

Bóg jeden wie gdzie mi znikała.

Za lat parę przypadkiem

sprawa się owa wydała,

żeś w upalne, letnie wieczory

nago pod kaliną sypiała.

Niewiele myśląc w te pędy

za siekierę chwyciłem

i z pięknej, dumnej kaliny

szczapy na opał zrobiłem.