Czarownica stała nad garem i kręciła w nim wielką łyżką. 

-Mniam, mniam; zupa ze starych żab!-mówiła sama do siebie. - Tylko nie wiem, czy nie dolałam do niej za mało krwi pająka! 

Te kulinarne rozmyślania przerwał dźwięk pukania do drzwi. Odłożyła łyżkę i poszła je otworzyć. 

Okazało się, że przyszła głupia Jadźka. Ubrana była typowo jak na wiejską dziewuchę przystało tzn. w szarą, dziadowską kurtkę i w kalosze. 

-Dzień dobry pani Jędzo! - Przywitała się grzecznie. Chyba była nieco spięta. 

-Dzień zły głupia Jadźko!- Zaśmiała się czarownica- Wiesz, że ja zawsze wolę, żeby był zły! Ja uwielbiam zło! 

Głupia Jadźka spojrzała na nią zaskoczona; chyba nawet na swój sposób przestraszona.

-W takim razie niech będzie zły.-Poprawiła się- Czy mogę wejść na chwilę? 

-Jeżeli przychodzisz, żeby skorzystać z moich usługi i jesteś gotowa za nie zapłacić; to tak.- Mówiąc to czarownica zatarła ręce. Już miała przed oczyma nowe pieniądze. 

-Oczywiście, że jestem gotowa zapłacić.

-Dobra, w takim rzazie przejdźmy do konkretów.- Baba Jaga miała dość owijania w bawełnę- Co ci dolega? 

Głupia Jadźka nie odpowiedziała. Chyba nie miała odwagi.

Wiedźma spojrzała na nią szyderczo.

-No, nie wstydź się dziewczynko! Czy mam się sama domyślić, o co ci chodzi? 

Zastanawiała się chwilę, po czym powiedziała: 

- Już wiem. Masz kompleks, że twoja koleżanka się już dymała, a ty jeszcze nie. I chcesz, żebym przemieniła ją w krasnala ogrodowego. Nic trudnego, trzeba tylko zapłacić. 

- Nie, nie; pani mnie źle zrozumiała.- poprawiła ją głupia Jadźka- Ja nie chcę nikogo w nic przemieniać. Chcę tylko skorzystać z pani usług medycznych. 

Baba Jaga machnęła ręką. 

-Potrzebujesz leku na sraczkę? Było od razu walić prosto z mostu. Mam tu coś w sam raz dla ciebie. 

-Też nie to!- Głupia Jadźka aż krzyknęła.

-To niby co, do kurwy? Powiedź mi wreszcie, bo mam już dość tych zgadywanek! 

-Bo widzi pani! - Głupia Jadźka wykrztusiła to z siebie- Ja jestem strasznie blada i poszukuje na to lekarstwa.

Baba Jaga skrzywiłam się. 

-Takimi duperelami głowę mi zawracasz! Ja myślałam, że to coś poważnego. W takiej sytuacji cena będzie większa. 

-Kiedy mi się wydawało, że przy małym problemie, pieniądze też są małe! -Głupia Jadźka jęknęła- Poza tym jestem głupia Jadźka, a to podobnie jak Jaga. Więc myślałem, że mam szanse na zniżkę.

-Na nic nie licz.- Puentowała ją czarownica. 

Potem przybliżyła się i złapała dziewczę za policzek. 

-Fakt, jesteś blada jak gęś. Wiem, co ci pomoże. 

Potem podeszła do szafy i wyjęła z niej ciemną puszkę. 

-To czarna łasica. Przez miesiąc smaruj się nią codziennie przed snem, a zobaczysz efekty. Tylko pamiętaj, ja nie przyjmuję żadnych reklamacji. 

-Nawet bym się nie ośmieliła.- Odpowiedziała głupia Jadźka, wpatrzona w lekarstwo.

Po chwili jednak naszła ją niepewność. 

-A jeśli to prawda, co mówi ksiądz, że za kupno pani produktów można pójść do piekła? 

-Coś za coś. Musisz zdecydować, co jest dla ciebie ważniejsze. Życie wieczne, czy ciemniejsza cera. Nie można mieć wszystkiego.

-Chyba cera.- Odpowiedziała. 

Przypuszczalnie jednak ciągle była niepewna, gdyż zapytała: 

-Ale to nie prawda, że w piekle trzeba pić smołę? 

Czarownica odburknęła: 

-Nie mam zielonego pojęcia! Ja tam pójdę dopiero po śmierci! Bierz i płać; albo spierdalaj! 

Nie było już sensu o nic pytać. Dziewczyna zapłaciła i wyszła. Mimo tego, że została bardzo ozięble potraktowana, to właściwie była szczęśliwa. Już za miesiąc jej problem miał się skończyć. 

Tym czasem czarownica wróciła do gara. 

-Popieprzona smarkula. Tylko mi dupę zawraca swoimi wyimaginowanymi problemami. No, ale przynajmniej wycisnęłam od niej sporą sumkę pieniędzy. Na, ale z tego wszystkiego zapomniałam, czy już dolałam do mojej zupy moczu nietoperza. 

Mijał dzień za dniem. Głupia Jadźka w pełni stosowała się do zaleceń czarownicy. Nie mogła się już doczekać efektów, które miały przyjść. Jednak musiała być cierpliwa. W końcu minął miesiąc. Głupia Jadźka obudziła się w świetnym humorze. Przyszła pora zobaczyć efekty. Od razu zeskoczyła z łóżka i pobiegła do lustra. Gdy się zobaczyła krzyknęła:

-Mamusiu! 

Po chwili jej matka przyszła.

-Co się stało dziecinko? -zapytała. 

Po tych słowach zdębiała. W pokoju jej córki stała Murzynka. 

                                                                     Marek Adam Garbowski 

                                                                        Warszawa 2018