Mateczko przenajświętsza! Jak tu cudnie! Jak tu piknie! Ooooo! A jakie gniazdo... Aż dech zapira... Błyszczy sie jak za przeproszeniem psu jajca... I to wszystko sie tak bez jednom noc wyrychtowało...

   Kruca fuks. Dziś pirszy maja, to żem chcioł flage naszom państwowom wywiesić, ale czerwone jakosik zblakło juha... Albo sie sprało. Ale niech wisi... Jakby jako kontrol skondeś przylizła, to zobaczy, że wisi. A nie wiada, skond przyliźć może. A jakby jakisik dalton przechodził to i tak nie odróżni.

   Muszem przyznoć, że ci z telewizora nie kłamali. Ład­niej sie jakosik porobiło... I prościej... Pirsza to stara Grzelakowa zobaczy­ła z samiućkiego rana, jak ogórka z beczki na śniadanie wyciąć chcioła. Prosty jak za przeproszeniem drut był. Pozostałe tyż. Później ucieszył się Kulawiak, co to zawsze o lasce do gminy w ważnych sprawach kuśtyko. Okazało sie, że droga do gmi­ny tyż sie wyprostowała i krótszo jest tyroz ze trzy kilometry. Przedłuży to zapewne żywotność jego laski, a i jego samego chyba tyż, gdyż na ast­mę cierpiącym jest i często w dro­dze zadyszki dostowoł. Ale najbar­dziej to się ucieszył nasz sklepikarz Balon, że w końcu nie będzie już krzywych ryjów. Z tej radości to aż wino gratisowe sobie postawił i wy­pił.

   Po południu Tolek od Szczepanowej jakiegosik przybłende złapoł, co z ich gnojowicy słome wyciongoł. Po krótkim, acz intensywnym prze­słuchaniu, przybłenda przyznoł sie, że ino chcioł  skrenta se zrobić do palenia. Ponoć cygarety teraz takie drogie, że na paczke trza ze cztery dni zasuwać. I to na te bez filtra. I jak tu było nie wierzyć, że bedzie nam le­piej... Przeca tyroz przed naszom wioskom dopiroj możliwości bizne­sowe zaistniejom! Gnojowic u nas ile dusza zapragnie i ciongle nowe po­wstajom! Ludzie cygarety ćmić muszom, wienc to bedzie złoty interes. Zoboczycie, że niedługo przed każdom chałupom bedzie stała nowa furmanka. Kazek od Maśloków powiedzioł, że se kupi takom ze szyberdachem nawet. I już mu wszyst­kie chłopoki zazdroszczom, bo od dziewuch opendzić sie nie może.

   Je­dynym niezadowolonym we wiosce okazoł się pszczelarz Bartłomiej, gdy dzieciary odkryły, że naszom rzecz­kom zamiast wody miód płynie. No, ale cóż... Wszystkim dogodzić się nie do. Zawsze znajdzie się jakisik element, co to mu nic nie pasuje. Musim sie poważnie zastanowić, czy go na cztery wiatry nie przegonić, bo jakosik nie pasuje do naszego nowego krajobrazu.

   Tyle dobra sie wydarzyło i to tylko w pirszy dzień, że aż strach pomyśleć, co bedzie dalej. Ale ło tym to wom jeszcze na­pisze, a teroz to muszem lecieć, bo bedziem radzić co zrobić z Bartło­miejem. Bywajcie.