Montmartre V
 
inspiracja wierszem Mona Bo Nie / Elżbieta A. "Montmartre IV"
 
mijamy się codziennie na wąskich ramionach
na przeciążonych uliczkach gwarem obłędnych
wyślepłych błędnych ręką paryską niedbale
parzy kafejką gwarem przygarnia bohema
nicią białą lać kawę w czarnych porcelanach
art - cyganeria jawę na płótnach Bordeaux rozlewa
 
całkiem spokojnie
zamówmy pierwszą kawę
sztuką woła fontanna
 
gdzie nam niezgrabnie do linii kątów Picassa
niedorzeczny świat wzgórza i piekła dla duszy
ktoś zatrzymuje i skąpi o wino Spanna
Dante palcem niemym numerem dziesiątym
tłumem zawczasu szuka wstydem nie przeraża
wstyd na płótnach Montalcino rozlewa cyganeria
 
całkiem spokojnie
zamówmy drugą kawę
ty chińska porcelana
 
czerwień króluje cierpieć nędzą na ołtarzach
kogoś nie dowidzą w teatrze namiętności
rozśmieszyć nie zniknąć odświętnie na bezdrożach
dać z tłumu wyjść wpatrzony w bohemy rodowód
coś jeśli inaczej to nigdy nie obojętnie
rozpłynie choć się rozpacz sama ukrzyżuje
nikt nie zgładzi mgły twojej i ucha wielbłąda
nie przybije żadnym gwoździem do wspólnoty krzyża
 
na Placu Pigalle
sztuką woła fontanna
ty chińska porcelana