Znów patrzysz się prosto w moje oczy i zadajesz mi to samo pytanie, co zwykle - “kim ty jesteś?”

Zbiorem atomów, odbijanych przez inne atomy w odwiecznym tańcu materii, starającym utrzymać się własny rytm, chwytającym uciekający przez palce czas, formującym z tego co złapie rzeczy, które choć na chwilę wzniosą się ponad taneczny parkiet.

Tym jestem.

z cyklu “Wzejrzenie”