Perły, czyste perły, zawsze ozdobą, klejnoty dla potomnych. Czerwień ust twoich, wypełni me myśli. Na szyi twojej rozpieszczę swe dłonie i przylgnę myślami. Wciąż opowiadam o miłości nie wiem, kiedy skończę Nawet ten niezmysłowy, ale mądry wiersz, tak na mnie działa. Może to jest bezcenne ? Wrócę, bo zagubiłam wątek.

pozdrawiam

Marzenno.

Tym komentarzem wpływasz we mnie jak żaglowiec na otwarte morze, jeno tylko wiedz że jestem już starą łajbą i przy pierwszym lepszym sztormie rozbiłbym się nawet już nie o skały, ale napotykając na pierwsza lepszą większą falę...Poezja zawsze jest młoda. Piszący już niekoniecznie.
Dzięki serdeczne za nadmiernie miły komentarz.

Witaj Wiosno.

Patrząc z perspektywy czasu, zawsze uderzasz w wiersz cennymi uwagami. Tak, masz rację, przeczasownikowałem, ale chyba niewiele da się z "tym" zrobić, chociaż żeby nie było, spróbuję.
Pozdrawiam serdecznie.

Ps. Pisze ten koment pięć minut później, już po rekonstrukcji wiersza. Niewiele się jednak dało, ale próbowałem Pozdrawiam.

Czasem te czasowniki tak rażą, bo tekst krótki. A tak nawiasem mówiąc, każdy z nas ma takie próby różnych tekstów, absolutnie niedoskonałych. Chęci czasem są, a wena se gdzieś polezie. Pozdrawiam ciepło