Mieszkał w lesie jeleń i wilk, czasem srogi.
W tym rzecz, że do gustu nie przypadli wzajem.
Wilk wystawiał zęby, jeleń wielkie rogi,
rozpoczęli walkę o nic, jak się zdaje.

Każdy swoją mądrość przeceniał nad miarę.
Wilk jest tylko wilkiem - a jeleń jeleniem,
że jeleń źle szczeka? Kto da temu wiarę?
Skąd więc między nimi nieporozumienie.

Wiedzą dobrze ptaszki i ćwierkają z cicha,
ostrożności w niczym nigdy nie za wiele.
Wilka nie chcą ganić, by nie ściągnąć licha,
jelenia wygodniej mienić przyjacielem.

Oj te bajki, bajki, prosto z życia wzięte,
jak się zastanowić - uszanujmy morał.
Niezgoda pobruka nawet to co święte,
lecz rogata dusza do zgody nieskora.