Home & You to jeden z takich ładnych sklepów z bardzo ładnymi rzeczami. Myślę, że kiedyś lubiłam go bardziej. Te eleganckie filiżanki. Narzuty na łóżka. Ozdoby na półki. Z czasem to wszystko zrobiło się takie jakieś trochę "za" - za eleganckie, za drogie i za mało użyteczne. 

Pamiętam jak któregoś razu przechadzałam się po sklepie z torebką zawieszoną na ramieniu. I jak o mały włos nie strąciłam czegoś z półki. Bo niestety... sklepy te - bynajmniej te w moim mieście - są na tyle niewielkie, że wypełniające je cuda, cudem nie spadają z półek. W ślad z dwuśladowymi dzieciakami i nieprzyklejonymi do nich rodzicami. 

- Ale proszę nie wjeżdżać tutaj z wózkiem - usłyszałam gdzieś za plecami. Tak. Tak. Z wózkiem takim z zakupami. W czasie gdy ja martwię się moją torebką. Dziecko wciśnięte w ten wózek zaczyna wyć. Bo jego mama poszła, a ono zostało unieruchomione. A przecież tyle tu kolorowych rzeczy.

Ojciec dziecka stoi chwilę przy wejściu. Tamując przy tym ruch od samego wejścia. Dziecko ryczy, bo chce do mamy. A mama nie bacząc na żadnego z nich, przegląda się w powieszonym gdzieś pomiędzy lustrze. Wykrzywia twarz do swojej mamy lub siostry. Bo to akurat dość trudno określić. I spokojnie idzie sobie dalej. Ogląda szkło. Przetrząsa koce. Chwilę zastanawia się nad koszem na pranie. 

Zniecierpliwiony ojciec nie patrząc na zdziwione miny ekspedientek "ciśnie" wózek i podąża w ślad za swoją małżonką. A co tam zakazy jakichś smarkatych sprzedawczyń. Co tam w ogóle jakieś zakazy. Przecież on jest w Polsce. Nie w Niemczech. Tu niemiecki "ornung" go nie obowiązuje. Co tam w ogóle te zapyziałe Polaki... On to jest ktoś. 

Wychodzę ze sklepu zniesmaczona. Dlaczego tak wielu z nas ulega wymysłom dzieciaków. Dlaczego nie potrafimy uszanować czyichś zasad, zakazów i norm. Bo dzieciak chce, to ma... 

Taki nasz świat kulturalny. Z kulturą na ty.