Powrót duszy

duszo wołam cię, jesteś wołana

wiem, że mnie słyszysz

z równoległego świata smutku

przenikam przez niego by cię objąć

spokojnie, to tylko ja

wróciłam po ciebie

żebyś nie musiała daleko uciekać

ubierz tę czerwoną sukienkę

i załóż na nogi sandały bachantek

obracaj się wśród orbit gwiazd

bądź wśród nich rozżarzoną kometą

nie połknie cię żar gigantów

nie pomieści w sobie gardło czarnej dziury

spokojnie przejdziesz przez swoje drzwi

usiądź ze mną przy stole

opowiedz o ucieczkach

zbyt boleśnie odległych

rozlej się tysiącem strumieni

tam, gdzie zechcesz

w kształcie jakim zechcesz