Makir, niezła wiwisekcja, właściwie jednostronnego żarliwego uczucia.

gdy serce zwątpi
choćbyś krzyczał o miłości
choćbyś na kolanach do mnie
pielgrzymował
się modląc
odejdę zapomnę
nie odwrócę głowy

Tylko jedno ale - za dużo tych tych "kolan" i "błagania".
Peelka robi to dla siebie, "ma ubaw", sztuka dla sztuki.
Zdarzają się takie przypadki. I ten głupi standard - ostały się ino wiersze...

No, no, no....
Makirko całkiem ładny wiersz. Ale wybrzmiewa groza. Znaczy, gdybym Cię uwiódł, potem nie przychylił Ci w łóżku nieboskłonu. To otrzymuję od razu kopa w 4 litery i pędzisz mnie na pięć wiatrów?
Ale teraz produkują takie pigułki, że mężczyzna zamienia się w ogiera. Na spotkanie z Tobą połknąłbym chyba garść tych tabletek. Chyba byłabyś mną oczarowana...

A tak poza kawaleryjskim dowcipem, który może Cię dotknąć.
To powiem, że naprawdę fajny i komunikatywny wiersz. Nawet dla mnie z niedorozwojem.

Pozdrawiam, Kaz

.. może i ja napiszę dla MaKir, jeśli pozwolicie - to dla Ciebie MaKir:

czy głupia?

- w odpowiedzi Jej „głupia”

kim miała być dziś dziewczyna
jak druh pogodny dobry blask
gdzieś pierzchnął i stawiał kroki
niejednokrotnie tak mawiał -

tak miał stawiać w taniec kroki
obiecując że rok minie
ty co działasz jak narkotyk
wszystko wprzódy w pył i w krąg czy

nie jednej urody usta
do całowania przywykłe
czy że jedno ma nie puste
czy że przeklina ponoć trwa

czy jest dziewczyna wspomnieniem
uśmiechem do całowania
i czy chodzi po ogrodzie
tak, nie szuka rozstania w nas

wszędy się zwraca pytaniem
czy masz tak czerwone usta
czy czerwone masz radości
i wspomina dzień spotkania

kiedy uczył dzień – czekała
o wieczornym … iść na całość
takie wtedy usta blade
miała, śmierć umiłowała

sad – usta do całowania
z posągów młodzieńcem byłem
i gdzieś odeszła w blady jad
w bladym narzeczu szukać zdrad

a lat miała ze dwadzieścia
zdawało się że wesoło
bez wahania i omyłek
i francuski pocałunek

jak cudownie sen po włosku
płynął znany błękit włoski
i cudowny grecki Amor
bił oklaski skrzydłem obcy

znany nam nie skryty bluszczem …
jak splatanie i narkotyk
uda w uda dotykanie
i rozkoszne jeszcze – potem …


CC

Na górze róże na dole fiołki my się kochamy jak dwa aniołki... takie wpisy robiło się kiedyś do pamiętników, jeszcze pamiętam. Fajne to było. Ale to było w zamierzchłych czasach kiedy nikt nie wymyślił jeszcze telefonów komórkowych, że już o smartfonach nie wspomnę.
Tyle drobnych wyjaśnień a propos jednej drobnej kwestii (tak mnie jakoś wzięło na wspomnienia) co do wiersza to ładnie skomponowany, przedstawia tęsknoty i pragnienia...
Pozdrawiam CS