ZA OKNEM

Któregoś ranka mój mały synek patrząc w okno otworzył szeroko buzię ze zdumienia i pełen podziwu westchnął:

- Ojej, jakie to piękne!

Podążyłem za jego wzrokiem i zobaczyłem, że przestrzeń za oknem zalana została błękitnymi, pełnymi baraszkujących delfinów, wodami oceanu. Nie było już nic – bloków naprzeciwko, tych kilku drzew, starego, obdrapanego pałacyku, co to go nikt nie chciał, tylko ciepły błękit oceanu, zupełnie jakby wody biblijnego potopu zatrzymały się tuż pod naszymi oknami, niemalże na wyciągnięcie ręki. I gdy wydawało się, że skaczący pionowo w górę nad falami delfin przeniknie przez srebrną taflę szyby wprost do naszej kuchni, ocean lekko drgnął, zakołysał się, jakby pod wpływem nagłego podmuchu wiatru, a potem, wolno nabierając rozpędu, odjechał.

Sąsiedzi, których tutaj chcę opisać, nie są typowymi sąsiadami, a ich sąsiedztwo nie jest typowym, na co dzień spotykanym, sąsiedztwem. Jest to sąsiedztwo z jednej strony jednokierunkowe – tylko ja mam możliwość obserwowania poprzez uzbrojone w żaluzje okna moich ruchliwych sąsiadów – a z drugiej permanentne – jestem na nich zdany w dzień i w nocy. Za nic nie pozwolą mi o sobie zapomnieć, sygnalizując swoją obecność na różne sposoby: ciepłym, przymilnym, kocim mruczeniem silnika, ostrym, histerycznym piskiem opon czy nagłym, podrywającym na nogi niczym dzwonek u drzwi naciśnięty przez niespodziewanego gościa, dźwiękiem klaksonu o piątej nad ranem.

Przejeżdżają setkami tuż pod moim oknem, z Zachodu na Wschód i ze Wschodu na Zachód, mamiąc wszelakimi dobrami: „Odzież”, „Artykuły spożywcze”, „Krzesła”, „Przyprawy, herbaty, bakalie”, „Lodówki, zamrażarki”, „Meble”, „Baseny”, „Narzędzia – oświetlenie – kleje”, „Sprzęt RTV”, „Okna, drzwi, rolety”, kusząc obietnicami: „Smak tropików – owoce i warzywa w puszce”, „Na każde życzenie – parapety jak marzenie”, „Zdrowa żywność”, „Dobre wędliny to wielka sztuka – zakład wędliniarski w Lichawie”, „Opony na każde koło”, zachęcając: „Najtaniej w mieście ! – EL-DOM-RTV-AGD”, „Poznaj ten smak – Zakład Przetwórstwa Mięsnego Nieśpielin”, przenosząc niekiedy w odległy wymiar kosmiczny: „Mlekovita – Twoja mleczna droga”, by zaraz potem, po krótkotrwałym akcie wywyższenia, strącić w wymiar jak najbardziej ziemski, gdzie czas i potrzeba chwili bezlitośnie unicestwiają kruchą materię: „Recycling puszek”, „Skup oleju przepracowanego”, przypominając o życiu doczesnym: „Suknie ślubne”, „Napoje alkoholowe”, „Jaja” i wiecznym: „Producent trumien”, „Nagrobki”.

„Lay’sy” pędzą w stronę Warszawy i mijają się z „Schöllerem" , „Coca-Cola” goni „Boscha”, a „Vizir” ucieka przed „Danonem”. Nazwy swojskie: „Bodzio Goszcz”, „Spółdzielnia Inwalidów Metalowiec”, „Przetwórstwo owoców i warzyw – Pajęczno”, „Woda mineralna Ustronianka” przeplatają się z obcymi: „Willi Betz”, „Tedex Spedition”, „Shell”, „International Transport”.

Długie cygara cystern na ogromnych kołach, potężne Scanie, Liazy, Volvo na przemian z zapracowanymi, wyładowanymi po same brzegi piaskiem lub żwirem, jelczami i starami, dychawiczne maluchy obok mercedesów, polonezy zderzak w zderzak z oplami i fordami, auta francuskie tuż przy niemieckich, srebrny metalic obok kości słoniowej – wszyscy zrównani, ustawieni jeden za drugim jak różnokolorowe koraliki nanizane na czarną nitkę drogi.

I tylko czasem, gdy jakiś roztargniony pieszy zapomni się i wtargnie na pasy, aby, naruszając ciągłość tkanki, przejść na drugą stronę ulicy, nie mający końca, wijący się wąż zwalnia i zatrzymuje się na chwilę z chrzęstem łusek. I wtedy jest szansa, że przez któreś z okien wleje się do pokoju złocisty blask oleju „Kujawskiego” lub oceaniczny błękit proszku do prania „Bryza”.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- Ojej, jakie to piękne !