John Keats

Bright Star

Bright star, would I were steadfast as thou art -
Not in lone splendour hung aloft the night
And watching, with eternal lids apart,
Like Nature's patient, sleepless Eremite,

The moving waters at their priestlike task
Of pure ablution round earth's human shores,
Or gazing on the new soft-fallen mask
Of snow upon the mountains and the moors -

No-yet still steadfast, still unchangeable,
Pillow'd upon my fair love's ripening breast,
To feel for ever its soft fall and swell,
Awake for ever in a sweet unrest,

Still, still to hear her tender-taken breath,
And so live ever-or else swoon to death.



Błyszcząca Gwiazda

O, jasna gwiazdo, gdybym był tak wytrwały jak ty -
nie tak błyszcząc,
gdy sama wędrujesz po nocy
spoglądając na naturę okiem bezsennego eremity,

na żywe wody, które wedle kapłańskiej posługi
oczyszczają nasz świat, na wybrzeżach
lub na cicho opadającą maskę,
z białego śniegu przykrywającą góry i moczary -

Nie - wciąż wytrwale i niezmiennie,
spoczywając na piersi mojej ukochanej,
wyczuć, gdy delikatnie wznosi się i opada,
rozbudzony w słodkim pożądaniu,

wciąż wsłuchując się w jej czuły oddech
być na zawsze albo odejść.