Podoba mi się klimat wiersza obawa pewna przed samotną przyszłością nawet jeśli pewna podana na tacy to mi nie przeszkadza.
Ps czytałam Twoje wiersze i coś poradzę. nie obraź się to takie moje przemyślenia. Dużo piszesz o miłości to ładnie. Wrażliwy typ z Ciebie ale proszę nie używaj słowa "miłość" wprost, nie podawaj tego słowa na tacy bo już dziś tak o miłości się nie pisze to z Twoich wersow niech dla czytelnika to uczucie wynika. No to poględzilam. Uwierz w inteligencję odbiorcy.
Pozdrawiam serdecznie
A

Myślę, że ten wiersz warto byłoby czytać od końca.
Ułożą się wtedy poszczególne wersy, dadzą całość.
Jakby wyjaśnią co poszło nie tak i czemu kobieta nie ma swojego mężczyzny.
Ale to tylko moje dywagacje

Poezja pełną gębą jak to powiadają - Ty się po prostu bawisz słowem, jest plasteliną w Twoich dłoniach i urabiasz ją jak chcesz, by wyszedł wspaniały utwór.

I wychodzi.

Piękny nostalgiczny nastrój dopełnia reszty.
Snujesz swą opowieść w sposób nastrojowy i pełen uczuć i emocje.
To naprawdę wchodzi pod skórę i lśni.

Jesteś jedyna w swoim rodzaju i pamiętaj, że Ci to mówiłem

jestem jesiennie przy tobie

jak przez połowę mało przy mnie tylko pies
powiesz porzucona żono
nieprzyzwoicie piękna
gięta na połowę października
wargi w złoto osuwają się w milczeniu

gdy spacerujesz z psem
błyskasz ciemnia i milczysz
a gdy błyskiem popołudnia
potrafisz niebo schłodzić
w dylemat duszy
jak w skorupie złota

potrafisz ubrać niemym kolorem pomarańczy
popołudnie a jesień tak pachnie
a mrozowe czasy czekają
na zasuszone zioła
pełne ostatniego lotu
tak zbliżasz siebie na pola
mojej wyobraźni

siebie przybliżasz ku nam
bierzesz rozszalałe szczęście
co powie nam
w bez jednej dachowej śmierci –
cekiny tam

powiedz,
powiem …
ale ty powiedz pierwszy
jak mam powiedzieć kiedy milczysz
i kiedy kładłaś drobne dłonie w pięści
bo jesień zrzuca bombami żołędzie
i gra na bębenku a nie na werblach
powiedz,


powiem jak grałam
na werblach

a na werblach nie ma równonocy
noc jest cicha
czarno całowałam ciebie w zmroku
a tyś nie ucichał
nie mówmy kto południe a kto północ
powiedz że jesteś wśród jesieni
że będę słuchał

pytanie mam w pustkę a twoje wargi
snują siebie nie puste
jak mam być dla nich
powiedz, jak mam być dla nich
i w nie pustkę składasz siebie abym zamilkł
a pustaka i rozżalona ty
jak niebieskie słońce

powiem, a ty powiedz jakim ja władczy?
gięta ty i posłuszna stopami niemymi
ciała bo gdy odchodziło szczęście z łóżka
cała ty odchodziłaś

kładłaś drobne pięści w dłonie
i pytałem powiedz kto z pałacu
a kto jest z tronu
nad martwą ciszą dziecięctwa
i twojego grobu

a grób to szczęście
nad smutną przez połowę jesień
i kołysanką i kolebką
powiedz, zadumana nade mną
powiedz ..