Nie ma logicznego ciągu, nadal wersy są jakby oderwane od siebie. Pomimo, że już piszesz mniej, wciąż jest nadmiar słów lub nie bardzo trafnych metafor. Ale jest postęp do tego co pamiętam. Rozwija się Twoje pisanie. Musisz pisać bardzo świadomie. Być pewna KAŻDEGO użytego słowa. Najlepiej jeśli wers zazębia się w wersie lub przenosi myśl. Mogą być wieloznaczne. Obserwuj, zapisuj, kojarz. To samo stosuję do siebie. Ściskam ciepło!

P.s.

"skreślone na kolanie wersety
prowadzą prosto
do szerokiego gardła" - zabrałabym o łodzi, po co dopowiadać, niech odbiorca sam sobie układa.

"na skrzydle papieru
szydełkuję
łzy które zahaczyły
o niski strop winy" - w tej jest coś zakombinowane, trzeba uprościć wybierając jedno. Ja tej metafory nie czuję.

"został ostatni sopel
buńczucznej
i niedokończonej" - zabrałabym krwi, niech odbiorca myśli czego? wielce zbędne

"usta sklejone
ze strachu przed wiatrem
ociekają kurzem
dławią odrzuceniem" - ta może być... ale "twoje", "moje" itp. stosuj jak najmniej;

"po wysterylizowanych wodach światła" - nie psuje mi słowo wysterylizowane ...
To tak po krótce moje widzenie, ale może lepsi lepiej doradzą.