Lis i zające

Rzekł raz lis: towarzysze, król jest bardzo chory,

Potrzebny jest następca, ogłaszam wybory.

Zwołano na polanie leśny sejm zwierzęcy.

- Żyje u nas, jak wiecie, najwięcej zajęcy,

Lecz dla dobra ogółu, panowie, koledzy,

Zabraniam im głosować, bo to sami szpiedzy.

I na nic się zdały protesty i krzyki,

Wszyscy szpiedzy wnet wpadli w zastawione wnyki.

Królem wybrano lisa - miał poparcie osła,

Tak leśna telewizja nazajutrz doniosła.

Mucha i stonoga

 Zapytała raz mucha spotkane stonogi,

Czy częściej myją ręce czy, na przykład, nogi.

Te rzekły: to pytanie złośliwe i głupie,

Ty bez przerwy się myjesz, bo siadasz na kupie.

Każdy sobie wybiera własne środowisko,

Wracaj więc tam, skąd przyszłaś, pa, mucho, to wszystko.

Dwór i zwierzęta

Otwarto uroczyście przy pięknej niedzieli,

Drogę, co las pradawny na dwie części dzieli.

Uradziły zwierzęta: nie mamy wyboru,

Iść musimy na skargę, do Pana, do Dworu.

Dwór orzekł: ten lud leśny za bardzo się wtrąca.

Od dziś kuchnia podaje dzika i zająca.

Lew i prezes

Zatrudniono raz  w ZOO karmiciela lwa,

Prezesa pewnej spółki. "On na tym się zna".

- Daję ci wybór kocie: marchew czy sałata?

Lecz choć z solidnych prętów dzieliła ich krata,

Lew przegryzł prawie wszystkie, pogardził nowością,

I zjadł pana prezesa z prawdziwą lubością.

Król i lud

Rzekł król: matematyka życie nam utrudnia,

Musicie prawo zmienić jutro do południa.

Rachmistrzowie pobledli. Rezultat swej pracy,

Wczesnym świtem podali królowi na tacy:

- Panie, od dziś wyniki wybierasz tylko Ty,

Dwa razy dwa to siedem, piętnaście albo trzy,

A kto się z tym nie zgodzi, niechaj straci głowę.

Choć wkrótce stan królestwa zmalał o połowę,

To, jak podano właśnie w Królewskiej Gazecie,

Lud kocha swego króla, jak nigdzie na świecie.