Gustuję we wszystkich trzech, a na ten kawałek nieba trzeba uważać,
albo podróba albo za bardzo rozwodniony

Bardzo miłe są wasze komentarze, ale geneza wiersza jest prozaiczna. Rano budzę się bardzo wcześnie, czytam wiersze. Tutaj zachwyciły moją wyobraźnię werbalną teksty - Yaro, który pisał o wódeczce, o tym jak doznał ulgi po wypiciu flaszki. Później był wiersz Jacka o kupie, która ledwo wychodzi z tyłka jeszcze kolejny Jacek napisał wiersz o codzienności, a ja po przeczytaniu myślałam, że to horror. Ta nadzieja na lepsze jutro, to tekst młodego chłopca, który niepozornie naskrobał kilka wersów. Bardzo prosty i ubogi był ten wierszyk, ale pełen ciepła, dlatego urzekł mnie w swojej banalnej treści. Czasem takie proste słowa, napisane nieporadnie są bliższe sercu, niż niejeden wydumany poemat. A nie zaprzeczam, że jestem lekko stuknięta, mam nadzieję, że dzięki wariatkom świat jest lepszy.

Mad odczytujesz moje uczucia bardzo dobrze. Wiersze innych poetów są natchnieniem, wywołują emocje, obrazy i zawsze mam ochotę pisać własne wiersze. Chyba to piękne, tak myślę.
Jesteśmy jak ptaki, które lecą kluczem i dają znak, że życie może być tańcem pijanego świerszcza lub

- nie mogę przestać
krzyczę zawieszona na poręczy otchłani
widzisz tą dzikość
nienasycenie życiem
- słuchaj jak patki śpiewają
sielanką rozpieszczone

chmury pachną, kłębią obłoki pełne
wypełnione
morzem złudzeń
może twoją prawdą

- teraz czujesz jak bije serce