Tak, znów się uśmiecham. To chyba miłe, że twoje wiersze wywołują u mnie ciepłą konsternację.
Zawieszam się i myślę i czuję. Nawet nie mam ochoty opuszczać tego miejsca, chciałabym cały dzień pozostać z Twoim tekstem. A może wyjdę na zewnątrz, popatrzę...

W prosty sposób wyraziłeś bardzo dużo.

Jest w tym wierszu wyraźny i odczuwalny powiew jesieni.
Chociaż przedstawiona na tle meczu, jest głównym aktem.
Zewsząd spadają żółte liście, zewsząd pachnie wrześniem.

Utwór jest bardzo prosty, ale też bardzo treściwy.
W kilku prostych słowach oddał atmosferę jesieni.
Oddał ją dobrze

Poczułem wrzesień, który tak tak bardzo lubię, bo to mieszanka lata i jesieni.

Wiersz pomimo że prozaiczny, zawiera w sobie to "coś" co sprawia że działa jak świeży powiew jesieni...

Też nie przepadam za jesienią.
Wiersz bardzo mi się podoba. Wyraźnie widzę scenkę, plastyczny.
P.S. Oprócz tego, w scence widzę siebie i męża. Ja o kwiatkach, listkach i muszkach, on - o futbolu

Nie wykluczają się, niedługo srebrne gody
Wszystkiego dobrego!