Postaram się jeszcze popracować nad wersyfikacją.

Dzia­dek miał tęt­nia­ka wiel­kie­go jak pięść
„ope­ra­cja jest bar­dzo ry­zy­kow­na musi pan sam
pod­jąć de­cy­zję” słowa le­ka­rza były chłod­ne
i pre­cy­zyj­ne jak ostrze skal­pe­la

Dzia­dek uro­dził się da­le­ko stąd na Ziemi Utra­co­nej
jako pod­da­ny ce­sa­rza Fran­cisz­ka Jó­ze­fa
po woj­nie długo tułał się z ro­dzi­ną po Pol­sce
aż osiadł na Zie­miach Od­zy­ska­nych
dzi­kie szczy­ty Kar­pat za­mie­nia­jąc na pła­ską
nad­odrzań­ską rów­ni­nę
dużo pra­co­wał nie na­rze­kał wy­ko­rzy­sty­wał
każdą mi­nu­tę po­da­ro­wa­ną mu przez los

ostat­nio prze­gra­łem z nim w sza­chy

„dzie­więć­dzie­siąt lat to pięk­ny wiek
ale przy­da­ło­by się jesz­cze tro­chę pożyć”
po­wie­dział leżąc w szpi­tal­nym łóżku
oczy mu zwil­got­nia­ły i mu­siał je obe­trzeć
wiel­ką kra­cia­stą chust­ką

wtedy zro­zu­mia­łem że nigdy dość
śpie­wu pta­ków zie­le­ni traw kro­pel desz­czu
bęb­nią­cych o bla­sza­ny pa­ra­pet
wscho­dów i za­cho­dów słoń­ca