Piękna, wręcz epicka opowieść o miłości, która nigdy nie umiera
Jest wszechobecna i jest powietrzem, którym się oddycha.
Ten wiersz to swobodny strumień miłosnej świadomości, gdzie słowa same płyną i układają się w serce, które bije tylko dla tej jednej osoby.
Cały świat to nic nieznaczący dodatek.
Liczy się "tu i teraz" - kochanie po czasu kres, kochanie do utraty tchu.
Tylko na tym można budować wieczne szczęście.
Bo miłość cierpliwą jest...
Pięknie to opisałaś.
To cudne wyznanie nie pozostawi go obojętnym.
Bo jeśli ktoś tak kocha, to ta miłość kruszy skały.
Ta z Twojego wiersza bez wątpienia taką jest