Wow, ale przygrzmociłaś słowem w naturę (człowieka), Akacjowa Agnesko. Między wierszami zobaczyłam parę, którą zaczyna "przysypywać rutyna", od nadmiaru wilgoci (łez?) uczuciu brakuje świeżości i po prostu butwieje, co grozi rozpadem (związku).

"myśli wiodły między jedynkami
świszcząc nuciły growlem
psalm o miłości na dwa głosy

doszedł pod sam koniec
a ona naprawdę próbowała".

Growl na plaży - warczy, pokazując tylko zęby, czy może szykuje się na bardziej ekstremalne działania? To tylko mój subiektywizm i pewnie trafiłam z interpretacją, jak kulą w płot.

Fajny pomysł na wiersz, podoba mi się.
Pozdrawiam serdecznie.

Niewesoła historia o butwiejącej parze, czyli schyłku miłości.
Widać, że żyją obok siebie, ich życia zazębia tylko mizerny sexik.

Nucenie growlem pieśni na dwa głosy wydaje mi się wybitnie osobliwe, zwłaszcza że to maniera wokalu grup thrash metalowych, oparty na charczenio-warczeniu.

I podejrzewam, że ta para gadała do się właśnie growlem.

A i sexik pod koniec im się nie zgrał...

Świetny comeback z Twojej strony, przewrotny, nieco zawoalowany, ale w pełni czytelny.
Czekam na dalsze produkty