Jak grom z jasnego nieba

trafiło znów we mnie.

Kobiecie tego trzeba,

chociaż nie codziennie.

Zakochałam się w tobie,

moje ty kochanie,

lecz męczy mnie, co zrobi,

jak mi to zostanie.

Zaraz będą kłopoty,

serca palpitacje,

to upadki, to wzloty,

kłótnie, kto ma rację,

nuda, bo wciąż to samo –

pozycje dwie lub trzy;

(czy wieczorem, czy rano)

zaparzony lubczyk.

Kochaj mnie więc konkretnie –

raz dwa, tu i teraz,

a nim serce mi pęknie,

będę się już zbierać.

Jak bóbr futro otrząsnę

i odkocham w tobie.

Nie powstrzymuj mnie, chłopcze,

bo coś sobie zrobię!

Hybrydy, dajmy na to,

botoks tu i ówdzie…

Stać cię by płacić za to?

Nie? To pa… już pójdę.