Już niedługo powrócę i będę wędrować,

wśród ulic, kamienic zagubić się łatwo.

Znów deptać po śladach historii od nowa,

cóż na to poradzę, że kocham to miasto.

Gdzie pełno tajemnic i wciąż słychać głosy,

gdańszczanek i kupców, co chwalą swój towar.

Werbownik i majtek tu spletli swe losy,

jeden chciał zarobić, drugi - nie głodować.

Przy starym Neptunie gołębie gadają,

o pannie przepięknej z kupieckiej rodziny.

Co chciała być wielką i bogatą panią,

szykowano nawet huczne zrękowiny.

Kapitan okrętu, w kapeluszu z piórem,

jak te siwe fale na wodach Bałtyku.

Był niemal gotowy diabłu sprzedać skórę,

zamieszkać u kupca i zażywać zbytku.

Lecz morze zazdrosne o tę nową miłość,

nie chciało mu sprzyjać, rzuciło na skały.

Tak więc za kochanków ja wypiję wino,

o nich mury Gdańska będą pamiętały.