Akcent

Sztuko, nazwałem cię kontrastem do codziennej szarości.
Nazwałem ją szarością
w otoczeniu krzykliwych, śmieciowych barw.
Kropla wisi na gałązce leszczyny. Kropla spada. To chwila,
by nadać Bogu rangę osoby.

Kropla się urywa. To chwila, by spersonifikować zło.

Kropla leci. To chwila, by powiedzieć bobas na płód.

Kropla opuszcza się. To chwila, by ujrzeć naród w biomasie
najeżdżającej plaże.

Kropla pikuje. To chwila, by nadać imię olśnieniu;
stworzyć nie pierwszą i nie ostatnią witaminę.

Jarek tłumaczy, że jedną i tę samą rzecz
można opisać na kilka różnych sposobów. Na przykład ślub
jednej strony jako wyraz miłości,
a z drugiej w sensie węzła w sieci komórkowej społeczeństwa.

Czytam, ale od treści dzieli mnie gorliwe, nieopanowane medium,
łakomy język.

Szukam ostatecznego pojęcia, całkowitej bliskości,
wyczerpanego doświadczenia bez pośrednictwa.
Prawda nic nie mówi sama.