Raz pewien Pan szukał miłości - 

Bywał w teatrze i na bankiecie, 

Obszukał wszystkie sąsiednie włości, 

Lecz jej nie znalazł w żadnej kobiecie. 

Wtem, po kolejną flaszkę sięgając, 

(Chcąc ból ukoić jak słynni poeci), 

z głowy skoczyła myśl niczym zając - 

Poszukaj prawdziwej miłości w „sieci”! 

Radosny skoczył – komputer włączył, 

Zaczął przemierzać bezkresne światy, 

By znaleźć miłość co z nim się połączy, 

A on jej będzie posyłał kwiaty… 

Na rękach nosił, złotem obstawiał… 

W radosnych myślach tych pogrążony, 

Kolejne „rybki” z „sieci” wyławiał, 

Lecz w żadnej jeszcze nie widzi żony… 

Wtem - wzrok zatrzymał, spowity czarem, 

Zaczął studiować profil niewieści… 

Cóż kryć się może za awatarem, 

na którym motyl z kwiatem się pieści? 

Słodka istota z bogini twarzą, 

Z sercem na dłoni, duszą promienną, 

O takiej wszyscy mężczyźni marzą 

I chcą obdarzyć miłością płomienną. 

Napisał zatem, wiedziony przeczuciem, 

Że chce ją poznać, bo czuje szczerze,   

Że twarz jaśnieje ciepłym uczuciem, 

I chce się tylko wzmocnić w tej wierze. 

I odpisała: „nazywam się Roman A., 

I na tym koniec, Pan wybaczy, 

bo jestem święcie przekonan…a,  

Że gdyby mnie Pan zobaczył, 

Ja - nie zobaczył(a)bym już Pana!”