Niektóre chwile są bezcenne, to prawda i właśnie w takich chwilach nie ma sensu doszukiwać się sensu Po prostu carpe diem. To jedna z myśli jakie nasunęły mi się w tejże chwili.

Wiersz jednak ma swoje drugie dno, o wiele istotniejsze. Brzmi jak prośba, może nawet błaganie, jest o tym jak ważne w życiu jest doświadczenie tego co u podstaw, umiejętność odróżniania priorytetów od rzeczy mniej ważnych; zasmakowanie nie tylko tego co dobre, podane na tacy, ale wszystkiego po trochu, byśmy potrafili racjonalnie wybierać pomiędzy dobrem a złem, byśmy byli wrażliwi na krzywdę, otwarci na otoczenie. Podmiot pragnie doświadczyć tego wszystkiego, bo z tak skrajnych, głębokich przeżyć wychodzi się bogatszym, a wtedy łatwiej jest cieszyć się z małych rzeczy, każda drobnostka, najmniejszy gest, ukłon w stronę drugiego człowieka nadaje sens naszemu życiu.
Bardzo dużo dzieje się w Twoim wierszu Wiolin. Zatrzymałeś mnie i nie był to czas stracony. Pozdrawiam.

cudowna puenta

Wracam do Twoich wierszy i muszę się ich na nowo nauczyć. Pozdrawiam