Bardzo delikatny wiersz , płynie lekko tylko dlaczego jest w dolnej półce .Widocznie bogowie cenią inny rodzaj poezji bardziej nowoczesny w innej ideologii.Pozdrawiam

Rzadko komentuje poezję, bo marnie się na niej znam. Na wszelki wypadek podeprę opinię Yaro, bo też mnie musnęła subtelna nuta Ja jestem wierszem. Przyznaję przedmówcy rację: wiersz jakby inny.
Pozdrawiam Autora, Kaz

Dzięki Kazjuno za wizytę jak i ocenę. Pozwolę sobie wtrącić że ja na przykład nie znam się na procesie wytwarzania piwa a mimo to są takie które strasznie mi smakują jak i takie za którymi nie przepadam.
-Miło mi EDyto.

I cóż mam tobie powiedzieć Mad a pięknie dziękuję. Tak świadomość stworzenia świata przy pomocy wyobraźni to coś co może zaoferować mi przede wszystkim wiersz. To miejsce w którym jest tak jak zechcesz. Jeszcze raz dzięki.

Serdeczne dzięki Elwira cieszę się że znalazłaś chwilę czasu by tu zajrzeć. Widzę że trochę posiedziałaś nad tym wierszem więc może pokoleii:



-nie tutaj nic innego nie mało być tylko właśnie wrorka jest to archaizm słowo moim zdaniem ciekawe i piękne wyparte przez z języka polskiego przez zapożyczenie z łaciny i znaczy tyle co strofa ale tak można to traktować jako błąd w końcu nie dałem gwiazdki i nie wytłumaczyłem postaram się to poprawić. Mogła byś zapytać dlaczego w takim razie korzystam z archaizmu a no dlatego bo jest to takie rdzennie polskie np.: malownia (wyobraźnia) czy też arcy ciekawe w mym mniemaniu wokabulaż (słownik, leksykon).


- Co się tyczy nieszczęsnego "z" tak masz rację może to sprawiać problem przy deklamacji w związku z tym usuwam.

- Dalej piszesz:





- cóż na to chyba nic nie poradzę (choć pomyślę) nie wiem dlaczego akurat w tym miejscu wybija cię z rytmu mówimy "chodzi z głową w chmurach" albo "twardo chodzi po ziemi" czy to brzmi globalnie? Nie to żebym miał tu teraz tłumaczyć co tymi słowy chciałem wyrazić bo w ten sposób zabieram czytelnikowi możliwość własnej interpretacji ale zapytam wolisz żyć w niepewności czy może raczej lubisz wiedzieć na czym stoisz?


- I kończąc coś czym bardzo mnie ucieszyłaś że zwrociłaś na to uwagę:





- Prawda jest taka że nie ma tu żadnego przypadku to żadna praca edytora tylko stara szkoła bo taka prawda jest że jak tylko wiersz powstał tak tradycyjnie każdy wers wiersza zaczynamy z dużej litery przykłady poetów hołdujących tej zasadzie mógłbym mnożyć z tych nam bliższych będą to między innymi: Julian Tuwim czy Czesław Miłosz.
Szkoła która widzę Tobie przyświeca jest zdecydowanie młodsza i dotyczy zgodności kryterium składniowego zgodnie z którym z wielkiej litery piszemy po kropce wykrzykniki znaku zapytania czy po użyciu wielokropka.
Ostatnim najmłodszym wynalazkiem jeśli chodzi o zapisanie wiersza jest pomijanie wielkich liter pisanie wszystkiego z małej (to akurat mnie drażni) ale na tym właśnie nasze bogactwo polega że każdy ma swój gust.
Co zaś się tyczy samej interpunkcji jeśli chodzi o wiersz jestem zwolennikiem interpunkcji intonacyjnej niestety jest cała masa ludzi którzy tego najzwyklej w świecie nie trawią albo nigdy się z takim terminem nie zetknęli to też z jednej strony dla własnego spokoju postanowiłem z niej zrezygnować a co z drugą zapytasz? A druga strona jest taka że wiersz pozbawiony kropek i przecinków każdy może sobie w dogodny dla siebie sposób interpretować.

Jeszcze raz serdeczne dzięki za wizytę jak i dobre słowo no i zapraszam do mej drugiej publikacji.

- pozdrawiam serdecznie.

Interesujące nawet: https://www.youtube.com/watch?v=ZZPBSoNAEak

Tylko zgłoski zamienić na wrotki.

Cześć, Ronaczku

Odgrzebuję się z zaległości i niejako z lekkim wyrzutem sumienia przychodzę. Na pw, poprosiłeś o opinię/wyjaśnienie jak mniemam dolnej półki.

Zastrzegam, nie czytałam wcześniejszych komentarzy, więc jeśli się w swoim spostrzeżeniami powtórzę, z góry przepraszam.

Na początek powiem, że jest rytmicznie i rymy nie ciążą, widać, że zaplatasz je z rozmysłem. To na plus oczywiście. Są jednak miejsca, gdzie naciągasz szyk pod rytm i sprawiasz, że brzmi to sztucznie, jak tu:

"Rozdrgasz się struny eolskiej tańcem"

Wypychasz treść metaforami dopełniaczowymi, co sprawia wrażenie wyliczanek i zwyczajnie nudzi. Temat banalny próbujesz ubrać w formę klasyczną, przeplatając archaizmami, dla których nie znajduję innego uzasadnienia, niż dopasowanie do rytmu. Zwyczajnie cały ten tekst brzmi nienaturalnie i nie prezentuje niczego świeżego. Jako wprawka jak najbardziej tak, jako poezja nie odnajdzie się w dzisiejszym świecie. Nie ustawaj jednak w próbach. Język codzienny w formie klasycznej i dzisiaj potrafi zachwycać.

Pozdrowienia.