Czemu wybrałaś datę w taką mroźną zimę?
Przecież lubiłaś ciepło i lato zmarzluszku.
Otulałaś się zawsze przytulną pierzyną.
Czy tam pozwolą chodzić w niemodnym kożuszku?

Nie ubrali cię grubo, śniegu wszędzie tyle.
Będziesz musiała grzęznąć w błękit - w chmur bałwany.
A ty masz strojną suknię, jak czarne motyle,
jakbyś szła tylko na bal, w świat zaczarowany.

Jutro jest twoje święto, ostatnie na ziemi.
Nie wiem, czy się rozpłaczę, gdy zadzwonią dzwony,
bo łzy ugrzęzły w sercu, w postaci kamieni,
lecz deszcz wiosną i latem, będzie miał smak słony.

Gdy naszą wspólną ławkę wciąż pustą powitam,
chciałabym się choć łudzić, że jesteś , że czekasz.
W moich myślach żyć będzie przyjaźń w sercu skryta,
jako szlachetny kruszec, bogactwo człowieka.