oto jest państwowość dopiero sklejona:

pół fakt, pół legenda na kruszwickiej wieży,

gdzie myszy harcują na polanach Polan,

chrome po kadłubku prapoczątki dziejów.

to nic, że na świecie są dłuższe historie,

tysiąc jedne baśnie, kroniki, annały,

w proch idą dzielnice rozbite na spory,

gdzie brat gromi brata nim nadejdzie wielkość.

i będzie od morza do morza siódmego,

gór już nie policzysz, ni jezior ni stepów,

w sam raz do podziału wraz z falą potopu,

złoty wiek wolności padł gdy padło weto.

jeszcze myśl przyświeca, jeszcze próba wody,

w łazienkach panowie jaśnie oświeceni,

na obiadach dyskurs, podział na trzy stany,

próba podniesienia tego co upadło.

i już nie u siebie, podziały, podziały,

rozbiory i armie jak dwugłowe orły,

na bok rogatywki, na bok amaranty,

liczba jeden dwa trzy – to parę pokoleń.

kiedy armie padły rodzi się nadzieja,

przekuta na pewnik: jak była to będzie,

w kąt rzucone waśnie Ona nad podziały,

łączą się zabory tak na lat dwadzieścia.

jeszcze większa wojna, jeszcze większe straty,

nie oraz przyjaciel - tu ukryty podział,

wschód wypiera zachód masową kulturą,

w robotniczej klasie uczą nowomowy

zryw jeden za drugim a potem już wrzenie,

większe niż wyporność żelaznej kurtyny,

kulminacja wiary na piotrowym tronie

z żarliwą modlitwą o pokój Tej ziemi.

wyjście z bloku - wejście - do bloku tuż obok,

ten się lepszym zdaje, chyba coś na rzeczy,

dzisiaj rozszczepieni choć innym podziałem

na kolory tęczy przez pryzmat idei

lipiec 2020