Zbyszku,

dziękuję za wyjaśnienia. Jeśli można napiszę Ci jeszcze jak - według mnie - można by poprawić
tekst. Oczywiście nie musisz tego robić, to tylko sugestie:

- zrezygnowałabym z tego wersu. Przecież i tak wszyscy wiedzą, że fotografowanie w trybie automatycznym jest nieprofesjonalne. Może warto byłoby się pobawić słowami "czułośc ISO", które same w sobie już wydają się metaforyczne...

Co jeszcze: kiedy czytałam wiersz zmyliły mnie, występujące obok siebie określenia "pajęczyna zmarszczek" i "zadarty nosek". "Zadarty nosek" pasuje bardziej do dziecka, niż do starszej kobiety, (natomiast "pajęczyna zmarszczek" wydaje się dość oklepanym określeniem).

- czy nie można by napisać tego w mniej "udziwniony", bardziej przystępny/ zrozumiały sposób? Ja wiem, że to poezja i nie może być wszystko wyłożone "kawa na ławę" ale naprawdę w tym zakończeniu przydało by się - moim zdaniem - coś bardziej oczywistego.

Choć, tak jak pisałam wcześniej, to tylko mój subiektywny odbiór.
Poza tym wiersz mi się podoba. Ma klimat.
A co do fotografowania - to prawda, że na tym dostrzeżeniu głębi polega jej moc. Fajnie byłoby jeszcze żeby nie tylko fotograf, ale także każdy, kto zobaczy zdjęcie, mógł ujrzeć tę głębię.

Pozdrawiam serdecznie,
Hela