Treść wierszyka jest nieco przewrotna. Być może wyprowadziła Cię na manowce. Wracajmy razem na właściwe tory.

myślę więc jestem nie jest mi pisane - Facet (to nie ja, choć narrator w pierwszej osobie l.p) wie, że nie jest w stanie robić dwóch rzeczy równocześnie, nawet jeśli myślenie jest równoważne z istnieniem (jest jednym). Od kogo się tego dowiedział? Od kobiety, która wie lepiej. On bierze to za dobrą monetę, chętnie się na to zgadza, bo mu tak wygodnie. Decyduje się na być. Z nią. Nie wiadomo tylko, jak zareaguje na taką postawę nowo poznana. W wierszyku o tym ni słowa, ale ja na jej miejscu odrzuciłbym dalsze konkury, a w zasadzie bycie. Takich gości, nieudaczników myślących, że sama ich obecność uszczęśliwi partnerkę jest, niestety, nadal wielu. Sądzę jednak, że coraz częściej będą musieli obejść się smakiem. Idzie czas kobiet!

pzdr
JL